کد مطلب:225110 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222
شمایل امامت دلایل حضرت ابی الحسن علی بن موسی الرضا
نوشته اند شمایل ولایت دلائل و حلیه مبارك این امام والا مقام چون امیرالمؤمنین علیهماالسلام است و شدید السمره بوده «آن سیه چرده كه شیرینی عالم با اوست» این امام همان و شفیع انام علیه السلام است.
در نور الابصار مرقوم است كه حضرت رضا علیه السلام معتدل القامه و سیه چرده بود، چه والده ماجده اش نجمه كه حامل نیر اعظم ولایت شد سیاه بود و آن حضرت یكی روز به گرمابه اندر شد و در آن حال كه در مكانی در حمام جای داشت ناگاه مرد سیاهی بحمام اندر آمد و بر آن حضرت وارد و امام علیه السلام را از آنجا كه بود برخاستن داد و گفت ای اسود آب بر سرم بریز آن اسود كه سفیدروئی هر دو عالم به وجود همایونیش مربوط است بر سرش آب ریخت در این وقت شخصی كه آن حضرت را
[ صفحه 27]
می شناخت داخل گرمابه شد و چون نور بخش ماه و آفتاب را به ریختن آب نگران شد بی اختیار فریاد بر كشید ای جندی در بئر هلاكت سرنگون شدی آیا پسر دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله را مأمور بخدمت خود می گردانی؟
مرد لشكری را حال دیگرگون شد و از جای برجست و هر دو پای مباركش را همی بوسید و همی بنالید و عرض كرد از چه روی مرا به معصیت افكندی گاهی كه به تو امر كردم و به خدمت بازداشتم و چنین گناه كار شدم فرمود «انها لمثوبة فبادرت ان اعصیك فیما اثاب علیه» همانا این كار موجب اجر و ثواب بوده و نخواستم برخلاف امر تو كار كنم در آنچه از آن ثواب می برم آنگاه این شعر قرائت فرمود:
لیس لی ذنب و لا ذنب لمن
قال لی یا عبد أو یا أسود
انما الذنب لمن البسنی
ظله و هو الذی لا یحمد
صاحب نور الابصار می گوید این خبر در تاریخ غرماتی بدنی نهج مسطور است.
راقم حروف گوید چون بر این خبر بنگرند معنی خلق عظیم و اوصاف منوره و اخلاق ولایت را باز دانند و معنی الله یعلم حیث یجعل رسالته یا ولایته و امامته را بشناسند و در لطایف و دقایق این دو بیت كه مسطور است بیانات شافیه و اشارات كافیه مفصله می باشد كه بیرون از اقتضای مقام است.
در نور الابصار مرقوم است كه حضرت رضا علیه السلام معتدل القامه و سیه چرده بود، چه والده ماجده اش نجمه كه حامل نیر اعظم ولایت شد سیاه بود و آن حضرت یكی روز به گرمابه اندر شد و در آن حال كه در مكانی در حمام جای داشت ناگاه مرد سیاهی بحمام اندر آمد و بر آن حضرت وارد و امام علیه السلام را از آنجا كه بود برخاستن داد و گفت ای اسود آب بر سرم بریز آن اسود كه سفیدروئی هر دو عالم به وجود همایونیش مربوط است بر سرش آب ریخت در این وقت شخصی كه آن حضرت را
[ صفحه 27]
می شناخت داخل گرمابه شد و چون نور بخش ماه و آفتاب را به ریختن آب نگران شد بی اختیار فریاد بر كشید ای جندی در بئر هلاكت سرنگون شدی آیا پسر دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله را مأمور بخدمت خود می گردانی؟
مرد لشكری را حال دیگرگون شد و از جای برجست و هر دو پای مباركش را همی بوسید و همی بنالید و عرض كرد از چه روی مرا به معصیت افكندی گاهی كه به تو امر كردم و به خدمت بازداشتم و چنین گناه كار شدم فرمود «انها لمثوبة فبادرت ان اعصیك فیما اثاب علیه» همانا این كار موجب اجر و ثواب بوده و نخواستم برخلاف امر تو كار كنم در آنچه از آن ثواب می برم آنگاه این شعر قرائت فرمود:
لیس لی ذنب و لا ذنب لمن
قال لی یا عبد أو یا أسود
انما الذنب لمن البسنی
ظله و هو الذی لا یحمد
صاحب نور الابصار می گوید این خبر در تاریخ غرماتی بدنی نهج مسطور است.
راقم حروف گوید چون بر این خبر بنگرند معنی خلق عظیم و اوصاف منوره و اخلاق ولایت را باز دانند و معنی الله یعلم حیث یجعل رسالته یا ولایته و امامته را بشناسند و در لطایف و دقایق این دو بیت كه مسطور است بیانات شافیه و اشارات كافیه مفصله می باشد كه بیرون از اقتضای مقام است.